Op twee wielen in tijden van oorlog: Oekraïns Motorfiets Dagboek

Het begon met een telefoontje van de bekroonde fotograaf Kiran Ridley die in Lviv aan het werk was aan het begin van de oorlog in Oekraïne. Hij versloeg de vluchtelingencrisis vanuit het zadel van een oude, Chinese motorfiets en moest gewoon praten. Het was koud, gevaarlijk en de hele stad was in onzekerheid terwijl de bewoners zich voorbereidden op een mogelijke Russische aanval.

Tekst: Neale Bayly, foto’s Kiran Ridley en Neale Bayly. Opgepikt van Rides.

Duizenden kilometers verderop, in mijn zachte, comfortabele leventje, vulden beelden van verwoeste gebouwen, dode en gewonde burgers, soldaten die vochten voor hun land, de nieuwsfeeds op internet en tv. Het leek niet mogelijk dat Rusland, in het volle zicht van de wereld, vrouwen en kinderen aanviel met bommen en raketten, met de schijnbare bedoeling om elk facet van het Oekraïense leven te vernietigen met deze onuitgelokte aanval.

Een paar dagen later belde ik Kiran terug en vroeg hoe ik kon helpen. Hoe kon ik naar Oekraïne komen om verhalen te vertellen en geld in te zamelen?

Hij vroeg of het mogelijk was om een paar motorfietsen te vinden en dankzij meer dan twintig jaar samenwerking met BMW Motorrad was er maar een telefoontje nodig en stonden twee BMW F850GS Adventures met volle bepakking en navigatie in München klaar om opgehaald te worden. Vervolgens sprong Arai Helmets bij en bood REV’IT aan om ons te voorzien van outfits voordat alles op zijn gat lag.

EU stopt leveringen van motorfietsen aan Rusland

Het papierwerk voor mijn internationale persreferenties waren gereed en het wachten was begonnen. Kiran, die in Frankrijk woont, moest zijn motorrijbewijs in het Verenigd Koninkrijk verlengen, en mijn persjas en body armor werden besteld zonder leverdatum vanwege de te grote vraag. We hielden beide onze adem in, want elke dag leek een nieuwe uitdaging te brengen.

Ik besloot vóór de reis een injectie in mijn kapotte knie te laten zetten, en ontdekte dat de dokter en zijn assistent allebei motorrijders waren, en allebei waren ze veteranen met gevechtservaring die mijn motorwerk kenden.

Twee weken later werd ik de eerste burger die een week lang de Combat Life Saver-training volgde in Macon Georgia bij de Charlie Company van de 148th Brigade Support Battalion. Het idee was dat als er stront aan de knikker zou zijn, ik hopelijk de vaardigheden en de uitrusting zou hebben die nodig zijn om het soort verwondingen te behandelen die we zouden kunnen oplopen. Het begon echt te voelen.

Eenmaal thuis, ging de strijd voor mij verder met een vervelende infectie aan de luchtwegen. Kiran had COVID opgelopen in Oekraïne en met een aantal andere persoonlijke problemen dreigden ze hem te overweldigen. Hij herstelde, ik herstelde, en hij moest plotseling terug naar Oekraïne voor een nieuwe opdracht. Ons vertrek werd weer uitgesteld.

Het was een gekke periode van vage telefoontjes terwijl Kiran de waanzinnige sprint deed om thuis in Parijs te komen om mijn papierwerk in te dienen bij het Oekraïense leger en zich te verontschuldigen bij BMW dat we de Adventures nog niet hadden opgehaald. Hij moest ook nog een reis naar Engeland maken om mijn vest en helm op te halen, dus de stressmeter stond hoog.

Je kunt helpen met een donatie aan Neale’s non-profit organisatie voor deze reis, Wellspring International Outreach, die hulp en aandacht brengt voor verlaten kinderen in risicovolle landen over de hele wereld. Donatie link: https://www.wellspring-outreach.org

Eindelijk, na het boeken van een enkele reis, kreeg Kiran zijn schema vrijgemaakt en kreeg ik COVID. Het leek er echt op dat we niet voorbestemd waren om naar Oekraïne te rijden. Een lange, trage week van ziekte ging voorbij, ik veranderde mijn ticket, kreeg mijn negatieve test en landde eindelijk in Parijs.

De reis naar Oekraïne verliep gelukkig zo soepel als een motorreis maar kan zijn, en bereikten we Lviv in West-Oekraïne zonder problemen, na wat complicaties aan de grens.

Op het moment van schrijven zijn we al vijf dagen in Oekraïne en werken we aan een aantal opdrachten met de meest briljante reparateurs. Van 500 meter onder het aardoppervlak in een oude kolenmijn uit de jaren 70, tot een dag doorbrengen met jonge soldaten met geamputeerde ledematen, die in de frontlinie zaten. Het was intens.

We hebben een beroemd Speedway stadion bezocht met een aantal racers, een 16e eeuws klooster dat onderdak biedt aan vijftig vluchtelingen uit Kharkiv, en we zijn druk bezig geweest op de sociale media om donaties te werven die we geven aan het project dat onze steun het hardst nodig heeft.

De meeste dagen sturen mensen een berichtje om te zeggen dat we veilig thuis moeten komen, sommigen doneren, en meestentijd gaat het hier in het westen van Oekraïne goed. Er zijn echter momenten, zoals wanneer de wereldberoemde fotograaf Brent Stirton, ex-Special forces van Zuid-Afrika, vanuit Sri Lanka een bericht stuurt om te zeggen: ‘Het is geen grap, ik heb twee vrienden verloren en twee anderen raakten gewond’, dat het knagen in mijn buik begint. Het is hetzelfde gevoel dat ontstaat als de sirenes loeien, of als we een militaire controlepost op het platteland naderen.

Het leven hier is tumultueus. Het ene moment ben ik overweldigd in een revalidatiecentrum waar ik zoveel jonge mannen met ontbrekende ledematen zie, of breng ik enige tijd door met vluchtelingen terwijl ik naar hun afschuwelijke verhalen luister. Dan wordt het druk, gaat het voorbij en zit ik op een motorfiets door een prachtig landschap te scheuren, me verwonderend over de prachtige architectuur in de dorpjes en de uienkoepelkerken die het rustige plattelandsleven van Oekraïne accentueren.

Het zou een idyllisch land zijn voor een motorreis, avontuurlijke rit of vakantie. Zo vredig en mooi als het lijkt, zo snel komt de realiteit terug in de wetenschap dat deze prachtige mensen, prachtige architectuur en vredige levensstijl in een oogwenk kunnen worden weggevaagd door Russische bommen of raketten. Dan komt het knagen in mijn buik terug.

Morgen gaan we naar het oosten. De verhalen zullen moeilijker worden en het gevecht in mijn hoofd zal terugkeren, terwijl het zoeken naar de woorden en beelden om de noodzaak voor ons allen om te helpen over te brengen doorgaat.

Het bericht Op twee wielen in tijden van oorlog: Oekraïns Motorfiets Dagboek verscheen eerst op Motor.NL.